کاکتوس صورتی

خیلی چیزها از دور قشنگه..

یه منظره پر از گل و گیاه

یه رودخونه

یه کوه

وقتی نزدیکش میشی ممکنه هنوزم زیبا باشه اما خطرات و نکته‌های منفی رو هم بهتر لمس میکنی و میبینی.

یه صخره و رودخونه هر چقدر از دور پر جوش و خروش باشه و حس طراوت به آدم دست بده از نزدیک همش مواظبی که پاهات سُر نخوره و بیفتی و دنده‌هات بشکنه..!

توی جنگل همش نگرانی نکنه حشره‌‌‌ای عقربی ماری نیشت بزنه! وقتی وارد جنگل میشی در کنار زیباییش خطراتشو بیشتر میفهمی..

اما یه آدم!

آدم‌ها هم از دور قشنگن..

زندگی از دور قشنگه..

میگن خدا از رگ گردن به آدم نزدیک تره

من اما گاهی حس میکنم خیلی ازمون دوره

و از همون دور دورها زندگی ما آدم‌ها رو قشنگ میبینه که این نمایشو تموم نمیکنه..

چقدر آدم تو دنیا هست که چرایی افرینش براشون سواله؟

چقدر دلم به حال خودمون میسوزه.

آش نخورده و دهن سوخته مصداق آدم‌هاست به نظرم! خلقتی که دست خودمون نیست! رنج کشیدن و سختی‌هایی که نمیدونیم تاوان چیه!؟