چند ماه پیش با رفیقم رفته بودیم یه جایی برای استراحت، یکی از دوست‌هام یه سایت فروشگاهی راه انداخته بود اما هنوز خیلی چیزا رو نمیدونست.
اون روز بهم زنگ زد و درباره تولید محتوا چندتا سوال پرسید. منم سعی کردم با یه زبون ساده جواب سوالشو بدم که هم موضوعو درک کنه و هم بتونه کمکش کنه.
تلفنو که قطع کردم رفیقم گفت : برای مشاوره‌‌‌ای که بهش دادی چقدر پول میگیری؟
منم گفتم هیچی همین طور مرامی‌بهش گفتم.
گفت : آدم باید خل باشه تا چیزی رو که میدونه رایگان به بقیه بگه!
این حرفش توی ذهنم موند. این طرز فکرش به نظرم ترسناک بود! ارتباط با آدم‌ها فقط برای پول ب نظرم معیار خیلی چیپ و سبکیه.
هیچ وقت انتخاب و سبک من از پول درآورن این مدلی نبوده! ب نظر من آدم‌ها بهتره تا جایی که میتونن بهم کمک کنن این خودش یه هنره اصیله که هیچ مقدار پولی نمیتونه ارزشش رو تعین کنه.
اما وقتی برای مشاوره‌هات به دوستات توی کارهایی که خوب بلدی انجامش بدی با پول ارزش تعین میکنی به نظرم ارزش کار خودمونو کم میاریم.
به نظرم اینکه بتونیم گره‌‌‌ای از مشکل یه نفر باز کنیم خودش حس فوق العاده‌‌‌ای داره، و مطمئنا اون شخص هم از اینکه مشکلش حل میشه خوشحال میشه و این حس و حال خوب مُسریه..!